Σέλμα Λάγκερλεφ

Τότε η γιαγιά έβαλε το χέρι της στο κεφάλι μου λέγοντας: «Πρέπει αυτό να το θυμάσαι, γιατί είναι τόσο αληθινό, όσο τ' ότι εγώ βλέπω εσένα και 'συ εμένα. Δεν φανερώνεται με το φως απ' τις λάμπες ή τα κεριά και δεν εξαρτάται από τον ήλιο και το φεγγάρι· μα εκείνο που χρειάζεται είναι, να έχουμε τέτοια μάτια, που να μπορούν να βλέπουνε τη δόξα του Θεού». Τα δύο παραμύθια της Σέλμα Λάγκερλεφ (1858-1940) που φιλοξενεί ο παρών τόμος είναι ένα μικρό δείγμα από την πλούσια σοδειά που μας άφησε η πρώτη γυναίκα που έλαβε το βραβείο Νόμπελ για το λογοτεχνικό της έργο μόλις την πρώτη δεκαετία του αιώνα που μας πέρασε. Η ξεχωριστή Σουηδή συγγραφέας με τις αισθαντικές, ατμοσφαιρικές αφηγήσεις, έστω και αν δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των προβεβλημένων κλασικών του περασμένου αιώνα, είναι παρούσα με το έργο της και διατίθεται στους φίλους της ανάγνωσης προς τέρψη και παραμυθία. Ας μην ξεχνάμε πως ο μύθος που υπηρέτησε, ο ανθρωπιστικά και θεολογικά διαποτισμένος, υποδεικνύει και υποβάλλει με μαεστρία τούτη τη λησμονημένη ιδιότητα των παραμυθιών να παραμυθούν, δηλαδή να παρηγορούν τους αναγνώστες.

Ο Νιλς Χόλγκερσον, ο μικρός ήρωας του βιβλίου, ένα παιδί ατίθασο και με σκληρή καρδιά, μεταμορφώνεται σε νάνο και, καβάλα σ' έναν άσπρο χήνο, ακολουθεί ένα σμήνος αγριόχηνες που διασχίζουν, πετώντας, ολόκληρη τη Σουηδία, ταξιδεύοντας προς τη Λαπωνία. Ήταν ένα πραγματικά θαυμαστό ταξίδι, που έκανε ο μικρός Νιλς, ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες, που τον δίδαξε πολλά, του άλλαξε τον χαρακτήρα και του αποκάλυψε τα μυστικά της ζωής των αγριμιών και των πουλιών, που ζούνε στα πυκνά δάση της πατρίδας του και στις απέραντες παγωμένες περιοχές της.