Μάνος Κοντολέων

Μια χώρα. Μια πόλη. Οι άνθρωποι… Η Στεφανία, ο Κλεάνθης, ο Τονίνο (που θέλει να τον φωνάζουν Σαμποτάζ)… Σε εποχή μεγάλης οικονομικής κρίσης. Αλλάζουνε όλα και όλοι. Αλλάξανε –γαμώτο μου!– οι δρόμοι, τα μαγαζιά, τα σπίτια. Αλλάξανε οι άνθρωποι… Πάρ’ το χαμπάρι, φίλε! … Μα κάποια πράγματα –το ξέρω και δε χρειάζεται εσύ να μου το πεις– δεν έχουν, ακόμα, αλλάξει. Όπως τα μαλλιά της Στεφανίας! Ήταν και παραμένουν κόκκινα. Και μακριά. Και όλο μπούκλες. Όχι, αυτά δεν αλλάξανε… Ακόμα έστω. Είναι μαλλιά που είχαν και έχουν την απόχρωση μιας φλόγας την ώρα που ετοιμάζεται να σβήσει. Έτσι ήταν τα μαλλιά της Στεφανίας από πάντα. Και πάντα κόκκινα παραμένουν? δεν αλλάξανε. Μα μέχρι πότε θα είναι τα ίδια;   Ένα cross over μυθιστόρημα ενηλικίωσης.

Σάββατο βράδυ, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Στο κέντρο της πόλης. Ένας αστυνομικός πυροβολεί ένα μαθητή του Λυκείου. Αυτό συνέβη – κάποτε. Και με αυτό το γεγονός ξεκινά τούτη η ιστορία. Η ιστορία της Αγγέλας, που ο πατέρας της ήταν… Η πόλη που διαδραματίζονται τα γεγονότα αυτού του μυθιστορήματος είναι η Αθήνα. Ο χρόνος θα μπορούσε να ήταν το 2008, και συγκεκριμένα ο Δεκέμβριος εκείνης της χρονιάς. Αλλά θα μπορούσε να ήταν το Παρίσι, λίγα χρόνια πιο πριν, μα και η όποια άλλη πόλη σε κάποια χρονιά – μια από τις πρώτες του 21ου αιώνα. Χρονιές μεγάλων κοινωνικών εντάσεων. Μήνες που τους στιγμάτισαν οι επαναστατικές εκφράσεις των νέων, οι συχνά ανεξέλεγκτες αντιδράσεις των Αρχών, οι βίαιες παρουσίες περιθωριακών ομάδων. Αλλά ακόμα και στις κοινωνικές συγκρούσεις υπάρχουν πάντα τα ατομικά πάθη. Η ευθύνη του προσώπου. Και το δικαίωμά του να ξεχωρίζει και η δικιά του φωνή ανάμεσα στις άλλες του πλήθους. Το έργο Ανίσχυρος άγγελος είναι ένα μυθιστόρημα. Πράγμα που σημαίνει πως από τη μια εστιάζεται κυρίως σε ατομικές αντιδράσεις και από την άλλη πως δεν ακολουθεί τα όσα συνέβησαν· αντίθετα, συχνά τα αναστρέφει ή και τα παραποιεί προσπαθώντας να κατανοήσει την αλήθεια των ηρώων του. Αυτών και μόνο. Ο Μάνος Κοντολέων έγραψε ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που απευθύνεται σε νεαρούς αναγνώστες, αλλά που μπορεί να κρατήσει δέσμιο της πλοκής του και τον κάθε ενήλικο, καθώς φωτίζει με βαθιά ανθρώπινη όσο και ουσιαστικά τολμηρή ματιά ένα τραγικό γεγονός.

Απλή ζωή έζησε και ζει η Λία. Προστατευµένα παιδικά χρόνια, συνετές σπουδές, δικό της ιατρείο, γάµο µε άντρα που την αγάπησε. Πίσω από αυτή τη σταθερή ζωή, κατάφερνε να κρύβει απαγορευµένες επιθυµίες και ένοχα µυστικά. Μα τώρα η Λία ερωτεύτηκε. Μια γυναίκα. Και πλέον τα πάθη και τα µυστικά ενώνονται µε πράξεις κοινωνικής συµπαράστασης και ιδέες ελευθερίας της έκφρασης. Κι έτσι η σταθερή ζωή της Λίας µπορεί –ίσως– να αποκτήσει ένα άλλο νόηµα. Άλλο σκοπό. Ένα µυθιστόρηµα για µια άλλη γυναικεία ταυτότητα, για ένα άλλο ερωτικό ένστικτο… Για µια πολιτική πράξη.

Σπουδαστές ήταν η Aνθή και ο Δηµήτρης, όταν γνωριστήκανε, ερωτευθήκανε και, προτού καν κλείσουνε τα είκοσί τους χρόνια, παντρευτήκανε. Η Ανθή είχε µείνει έγκυος. Το πρώτο παιδί γρήγορα θα το ακολουθήσει ένα δεύτερο. Κι ενώ ο Δηµήτρης ανέρχεται επαγγελµατικά, η Ανθή αισθάνεται –και είναι– εγκλωβισµένη σε µια ζωή οικογενειακής ρουτίνας. Η εισβολή στην καθηµερινότητά της του γοητευτικού φωτογράφου Μανουήλ θα της φανερώσει το τι σηµαίνει να σε ερωτεύονται µε πάθος, αλλά και το τι η ίδια είναι ικανή να δηµιουργήσει. Μα όταν ο Μανουήλ θα της προτείνει να τον ακολουθήσει, εκείνη θα προτιµήσει να µείνει κοντά στον άντρα και στα δυο αγόρια της. Όµως η ίδια η ζωή έχει διαφορετικά αποφασίσει. Ένα τρίτο παιδί έρχεται – κορίτσι αυτή τη φορά. Κι έτσι εκείνο που κάποιος σχεδιάζει δε σηµαίνει πως είναι και αυτό που θα συµβεί. Η Ανθή θα πρέπει να αντιµετωπίσει τις επιθυµίες της – κι αυτές που αργοσβήνουνε κι όσες ζητάνε να ανθοφορήσουν.

Όταν έχεις τα γενέθλιά σου, είναι φυσικό να έρχονται οι φίλοι να σου ευχηθούν και να σου φέρουν δώρα. Αλλά αυτοί οι έξι τύποι που ξαφνικά εισβάλλουν μέσα στο σαλόνι σου, ποιοι τάχα να είναι? ...μοναδικό! Συλλογή ιστοριών ενταγμένες σε μία ιστορία. Το δώρο είναι ένα βιβλίο με έξι ιστορίες.

Έψαχνα πάντα τις λέξεις. Πρώτα εκείνες που θα πείθανε... Τους άλλους. Μετά όσες θα μπορούνε να παρηγορήσουνε... Εμένα. Πάντα λέξεις έψαχνα. Λέξεις που μου κρυβόντουσαν... Κι άφηνα τον καιρό να αποφασίζει... Και τώρα κι εγώ πεθαίνω... Η Κασσάνδρα εγώ είμαι. Η Κασσάνδρα... Μετά. Μετά από μια πτώση. Και ακόμα πιο πολύ μετά... Ίσως ως το σήμερα. Η καταστροφή μιας ομαδικής παράκρουσης και το αδιέξοδο ενός ατομικού πάθους μέσα από την αφήγηση μιας γυναίκας που τα χνάρια της από το τότε φτάνουν ως τις μέρες μας. Το μυθιστόρημα ανασκαλεύει τους μύθους, αναζητά στιγμές από αρχαίες τραγωδίες και με μια απροσδόκητη αυθαιρεσία δημιουργεί το πορτρέτο ενός ατόμου που επιλέγει τη μοίρα του, την ώρα που ένας ολάκερος κόσμος χάνεται και στη θέση του γεννιέται ένας νέος. Ένας ιδιότυπος πολιτικός προβληματισμός του χτες, έτσι όπως αντανακλάται στο σήμερα - ιδιότυπα πάντα.

Ο Φιλ -δεκατετράχρονος έφηβος- αναζητά τρόπους να ξεπεράσει την ψυχρότητα με την οποία τον μεγάλωσαν οι γονείς του, αλλά και να μπορέσει κάποια στιγμή να μιλήσει χωρίς να μπλέκονται γράμματα και συλλαβές μέσα στο στόμα του. Η Λάουρα, εκείνη η περίεργη γυναίκα που γνωρίζει όταν πάει να μείνει στο σπίτι του παππού του, θα σταθεί αφορμή να μάθει ο Φιλ για την ύπαρξη του Καπιτάνο. Αλλά τι είναι αυτός ο Κοπιτάνο; Σκληρός και άκαρδος ήρωας ενός παλιού κόμικ ή κάποιος που ο Φιλ θα ήθελε να του έμοιαζε; Μια απρόβλεπτη ιστορία μυστηρίου, όπου οι καθημερινοί άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με τους υπόγειους φόβους τους και τις κρυμμένες ενοχές τους.

Η µητέρα, ο πατέρας και το µικρό αγόρι γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Πολύχρωµα στολίδια και φωτάκια που αναβοσβήνουνε. Κι ένα τραγούδι για µια Άγια Νύχτα. Λες κι όλα είναι ένα παραµύθι. Ένα παραµύθι µέσα σε άλλα παραµύθια – µε έλατα που τα στολίζουνε πουλιά, µε νεράιδες και ξωτικά, µε λουλούδια που ανθίζουνε για µια και µόνο Νύχτα…Και τώρα που τα θυµήθηκα όλα αυτά, σκέφτηκα?να σας τα αφηγηθώ και ξεκίνησα µ’ ένα: «Μια φορά κι έναν καιρό…»Αλλά… Ναι, δεν πρέπει να είστε και τόσο σίγουροι πως όλα αυτά είναι παραµύθια.Όχι, πιστέψτε µε! Αλήθεια είναι…Τα έχω εγώ ο ίδιος ζήσει. Όταν ήµουνα εκείνο το µικρό αγόρι.Και τώρα που µεγάλωσα… Ιστορίες από τα δικά µου Χριστούγεννα µοιράζοµαι µαζί σας.

Ένας συγγραφέας – ο Μανόλο. Ένα µικρό αγόρι – ο Μανολίτο. Κι ένα λευκό σκυλί που όµως το φωνάζουνε… Νύχτα. Ζούνε σε µια γειτονιά δίπλα σε ένα ποτάµι. Κι εκεί θα γνωρίσουν πανέµορφες κοπέλες και βεργολυγερά παλικάρια που µεταµορφώνονται σε λουλούδια και δέντρα.Μα θα γνωρίσουν και τον Μανουήλ, τον έφηβο µε τα µαύρα µαλλιά και τα γαλάζια µάτια… Που ήρθε κάπου από τα βόρεια – ίσως και από τις σελίδες ενός άλλου βιβλίου, ενός άλλου συγγραφέα… Και που ονειρεύεται πολλά ταξίδια να κάνει… Όπως κάποτε τα έκανε ο παππούς του.Ιστορίες και όνειρα, όλα τους περιπέτειες από αυτές που µπορεί –α, σίγουρα!– να συµβούν στον καθένα.

Ο Νικήτας και η Κλειώ είναι ερωτευμένοι. Κι οι δύο έχουν προβλήματα επικοινωνίας με τους δικούς τους. Αισθάνονται πως αδικούνται, πνίγονται. Θέλουν να αντιδράσουν. Η Έλλη Κωλέτη είναι η νέα φιλόλογος που τοποθετήθηκε στο σχολείο τους. Μια νέα γυναίκα, που θέλει να κάνει το μεταπτυχιακό της πάνω στον τρόπο που έπαιξε ένας μεγάλος ηθοποιός -ο Λουκάς Αλεξίου-, ο οποίος όμως αυτοκτόνησε στην πιο ώριμη στιγμή της καριέρας του. Η ίδια η Έλλη έχει δει τον Αλεξίου να παίζει μόνο μια φορά, όταν ήταν ακόμη έφηβη. Η έντονη προσωπικότητα του ηθοποιού την είχε τόσο συγκλονίσει, που από τότε μέχρι σήμερα δεν μπορεί να τον ξεχάσει. Η νεαρή φιλόλογος αποφασίζει να προτείνει στους δύο μαθητές της να ψάξουν μαζί και να βρουν τι έκρυβε ο Αλεξίου πίσω από μια μάσκα. Μα όταν κάποτε το μυστικό αυτό θα φανερωθεί, τότε μια άλλη πρόταση σκέψης και ζωής θα έχει προσφερθεί στην Έλλη, την Κλειώ και τον Νικήτα.