Αλεξάνδρα Μητσιάλη

Η Μαρίνα πέφτει τα χαράματα από τον τέταρτο όροφο του παλιού βενετσιάνικου διοικητηρίου. Είναι δεκαεφτά χρονών. Η Σάρα και ο Ορέστης δεν έχουν προλάβει να τη χαιρετήσουν και ο Μάρκος, που έχει μόλις επιστρέψει στο νησί για να τακτοποιήσει παλιούς λογαριασμούς, δεν ξέρει αυτά που έχουν συμβεί και σκέφτεται όσα είναι αποφασισμένος να εξομολογηθεί στην Έλλη. Μόνο ένας επικίνδυνος άνεμος σφύριζε από καιρό μέσα κι έξω προειδοποιητικά. Αυτός έφερνε λόγια που έρχονταν από μακριά και έδενε με γερές κλωστές το ψέμα με την αλήθεια. Ποια μυστικά κρύβονται πίσω από τη ζωή και τον θάνατο της Μαρίνας; Ποιοι κινούν τα νήματα αποφασίζοντας για τον έρωτα και τον πόνο, για το σκοτάδι και το φως; Και γιατί αυτοί που φεύγουν ξαναγυρνούν; Γιατί μια ιστορία πρέπει πάντα να έχει το τέλος που της ταιριάζει;

Όλοι στην οικογένεια είμαστε κανονικοί άνθρωποι. Μόνο η μαμά μου μοιάζει με εξωγήινο. Σαν να μου φαίνεται μάλιστα ότι, όταν δεν τη βλέπουμε, κυκλοφορεί με ένα μικρό διαστημόπλοιο, γεμάτο φωτάκια που αναβοσβήνουν. Μα αν μια μέρα αποφασίσει να μετακομίσει σε άλλον πλανήτη;

Ο νεαρός βασιλιάς συµπεριφέρεται σε όλους άδικα και σκληρά, ενώ κανείς, όσο κι αν προσπαθεί, δεν µπορεί να µαλακώσει την καρδιά του. Μόνο η φήµη για τις µαρµελάδες της Νίνας, που διασχίζει απ’ άκρη σ’ άκρη τη µεγάλη πολιτεία, δίνει κάποια ελπίδα. Κι αν αυτό που ψιθυρίζει στ’ αυτιά των ανθρώπων η ταξιδιάρικη φήµη είναι αληθινό; Αν πραγµατικά η Νίνα µπορεί ν’ αλλάζει τα πιο δύσκολα συναισθήµατα των ανθρώπων; Αν στ’ αλήθεια οι µαρµελάδες της είναι µαγικές;

Ο Αντρέας θέλει να παίζει περισσότερη ώρα με τον Αποστόλη, τον φίλο του. Θέλει οι Κυριακές να κρατούν περισσότερο και τα καλοκαίρια να μην είναι τόσο μικρά. Και πάνω απ΄ όλα θέλει η γιαγιά του να μείνει για πολύ καιρό ακόμα κοντά του, γιατί οι δυο τους κάνουν φανταστική παρέα. Κι αναρωτιέται ποιος να είναι τελικά αυτός ο μυστηριώδης κύριος Χρόνος που κανονίζει στη ζωή των ανθρώπων τόσο σημαντικά πράγματα. Το συζητά με τους φίλους του και βάζει πλώρη να τον συναντήσει. Έχει να του κάνει πολλές ερωτήσεις κι άλλα τόσα παράπονα.

Η Νιλουφέρ έχει ένα όνομα παράξενο και μοναδικό, που δεν το 'χει κανένας άλλος στην τάξη κι έτσι δεν μπορεί να ζευγαρώσει με κάποιο συμμαθητή της στο παιχνιδομάθημα της κυρίας Λίνας. Η κυρία Λίνα όμως, η δασκάλα της, θα της αποκαλύψει για το όνομά της ένα ωραίο μυστικό και θα της μιλήσει για το μεγάλο χρυσαφένιο βιβλίο που "κάποτε" θα κάνει όλους τους ανθρώπους της Γης να ζουν σαν μια αγαπημένη οικογένεια.

Ο Τάκης, η Σταυρούλα, η Αλέγρα, ο Πέπο, ο Άρης, η Ελένη, ο Έκτορας, η Αγγελική και η Λούνα ζουν στη Θεσσαλονίκη τα σκοτεινά χρόνια της γερµανικής Κατοχής. Μέσα σε µια πόλη που η µπότα των Γερµανών προσπαθεί να ταπεινώσει απ’ άκρη σ’ άκρη, αγωνίζονται να επιβιώσουν και ταυτόχρονα να αντισταθούν στον ναζισµό. Ζουν εµπειρίες που τους καθορίζουν και πολλές φορές δίνουν µάχη για να ξεφύγουν από τον θάνατο που τους κυκλώνει. Και µέσα στα µεγάλα ιστορικά γεγονότα ξετυλίγονται απεγνωσµένοι έρωτες, αδερφικές φιλίες, πράξεις αυταπάρνησης, επιστροφές από χρωστούµενα του παρελθόντος. Και κάποτε είναι τα ζάρια της τύχης που αποφασίζουν για τον θάνατο και τη ζωή. Οι Ξυπόλυτοι ήρωες είναι ένα ιστορικό µυθιστόρηµα για την Κατοχή και την Αντίσταση, για το ξυπόλυτο τάγµα και το ξεκλήρισµα των Εβραίων της πόλης. Οι Ξυπόλυτοι ήρωες είναι πάνω από όλα η ιστορία των απλών, καθηµερινών ανθρώπων της που απέκτησαν το ανάστηµα όσων γράφουν την ιστορία µε τις ίδιες τους τις πράξεις.

Έχω έναν αρκούδο τρέλα
παιχνιδιάρη, χνουδωτό
που μου λέει παραμύθια
λίγο πριν να κοιμηθώ...

Το πειρατικό του κάπτεν Τζίµι είναι ένα καράβι διαφορετικό από τα άλλα.Ταξιδεύοντας µε αυτό η ?άφνη και το υπόλοιπο πλήρωµα τραβούν πολύ κουπί κάθε µέρα, αλλά ζουν συναρπαστικές περιπέτειες.Και βέβαια όλοι νιώθουν τυχεροί που έχουν έναν καπετάνιο σαν κι αυτόν κι εύχονται τα ταξίδια µαζί του να µην τελειώσουν ποτέ!

Η Μυρσίνη, φοιτήτρια της Αρχιτεκτονικής, και ο αδερφός της ο Αχιλλέας, που προετοιμάζεται για να δώσει τις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, ζουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του 1973, στην Αθήνα. Τέσσερις μέρες, στις οποίες ο καθένας αναμετριέται με τον εαυτό του, τον φασισμό, τον έρωτα, τον θάνατο. Τέσσερις μέρες γεμάτες μεγάλες αποφάσεις, κρίσιμες πράξεις, συγκλονιστικά συναισθήματα. Τέσσερις μέρες, μέσα και έξω από το κατειλημμένο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όπου τα γκλομπ, τα δακρυγόνα, οι σφαίρες της δικτατορίας των συνταγματαρχών σφίγγουν τον κλοιό γύρω από τις φοιτήτριες και τους φοιτητές και δρομολογούν εξελίξεις. «Δεν ξέρω αν θα ρίξουμε τη χούντα. Θα ρίξουμε πάντως τη σιωπή».