Ελληνικά

Ο μετασχηματισμός των ανθρώπινων ομάδων σε έθνη, δηλαδή σε λαούς ενός κράτους, δεν άνοιξε το δρόμο σε καμία νέα προοπτική για την Ευρώπη. Απεναντίας, έχει συγκροτήσει έναν ισχυρό προμαχώνα για τη διεθνή αντίδραση και αποτελεί σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για την κοινωνική απελευθέρωση. Μέσω αυτής της διαδικασίας, η ευρωπαϊκή κοινωνία διαιρέθηκε σε ανταγωνιστικές ομάδες που αλληλοαντιμετωπίζονται με υποψία και συχνά με μίσος. Και σε κάθε χώρα, ο εθνικισμός παραφυλάει με άγρυπντο μάτι για να διατηρεί σταθερή αυτήν τη φρικτή κατάσταση. Οπουδήποτε παρατηρείται μία αμοιβαία προσέγγιση των λαών, οι υποστηρικτές του εθνικισμού πάντοτε ρίχνουν καινούργια καύσιμα στις φλόγες του εθνικού ανταγωνισμού. Διότι το εθνικό κράτος διατηρείται ζωντανό λόγω αυτών των εθνικών ανταγωνισμών και θα εξαφανιζόταν τη στιγμή που δε θα ήταν πλέον ικανό να συντηρεί τον τεχνητό διαχωρισμό των λαών.

Η έννοια του έθνους και της εθνικότητας έχει υποστεί πολλές αλλαγές μέσα στο χρόνο και διατηρεί ακόμα μέχρι σήμερα τη διπλή σημασία της, όπως ακριβώς και η έννοια της ράτσας. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, ονομάζονταν έθνη οι σύλλογοι των συμπατριωτών που ήταν φοιτητές στα πανεπιστήμια. Έτσι, το περίφημο Πανεπιστήμιο της Πράγας περιελάμβανε ''τέσσερα έθνη'': Βαυαροί, Βοημοί, Πολωνοί και Σάξονες. Συχνά επίσης μιλούσαν για το έθνος των γιατρών, των σιδηρουργών, των δικηγόρων και ούτω καθεξής. Ακόμα και ο Λούθηρος έκανε μια σαφή διάκριση μεταξύ λαού και έθνους στο φυλλάδιό του "Προς τη Γερμανική Αριστοκρατία και το Γερμανικό Έθνος", ορίζοντας ως έθνος τους αποκλειστικούς κατόχους της πολιτικής εξουσίας - πρίγκηπες, ιππότες και επισκόπους - σε αντιδιαστολή προς τον απλό λαό. Αυτή η διάκριση επικράτησε για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα, μέχρις ότου βαθμιαία άρχισε να εξαφανίζεται από τη γλώσσα.

Η ελληνική μετάφραση του "Εθνικισμός και Πολιτισμός" έγινε με βάση την αμερικάνικη έκδοση του MICHAEL Ε. COUGHLIN (επανέκδοση το 1978 της πρώτης μετάφρασης του 1937 του Ray E. Chase, που είχε γίνει με τη σύμφωνη γνώμη του Ρόκερ) και την ιταλική έκδοση των εκδόσεων "Anarchismo" (επανέκδοση το 1977 της πρώτης ιταλικής μετάφρασης του Virgilio Cozzoli, που είχε ξεκινήσει τη μετάφραση ζώντος ακόμη του Ρόκερ και με τη σύμφωνη γνώμη του).

Ο σύντομος αυτός οδηγός ενημερώνει τον αναγνώστη για τις συλλογές του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, για τον πλούτο και την ποικιλία των εκθεμάτων του που καλύπτουν τη μακραίωνη ιστορία του αρχαίου κόσμου.

Χωρίς να περιγράφονται και να παρουσιάζονται αναλυτικά τα διάφορα εκθέματα, δημοσιεύονται γενικές πληροφορίες για όλες τις συλλογές και κυρίως για το πώς παρουσιάζονται στις αίθουσες του Μουσείου. Παράλληλα, απεικονίζονται έργα αντιπροσωπευτικά της κάθε συλλογής που μαρτυρούν την καλλιτεχνική ποιότητα και αξία των εκθεμάτων του μεγαλύτερου Μουσείου της Ελλάδας.

Πού πρέπει να αναζητήσουμε τις διανοητικές και αξιακές ρίζες του πολιτικού εθνικολαϊκισμού που περιοδικά επανέρχεται στην επικαιρότητα; Άραγε, υπάρχει μία αφετηρία, μία απαρχή την οποία μπορούμε να θεωρήσουμε ως το εναρκτήριο λάκτισμα της κυριαρχίας αυτού του φαινομένου; Στον ανά χείρας τόμο, ο Ανδρέας Πανταζόπουλος "δείχνει" το πολιτισμικό κίνημα του δημοτικισμού, αλλά και την λεγάμενη "γενιά του '30" ως βασικούς πολιτισμικούς επεξεργαστές και φορείς ενός διανοητικού και πολιτισμικού εθνικολαϊκού πνεύματος που επιτρέπει στους πολιτικούς διαχειριστές του φαινομένου να αρδεύουν από αυτό και να νομιμοποιούνται μέσω αυτού. Ο συγγραφέας αναζητεί, εντοπίζει και αναδεικνύει γνωστά και άγνωστα κείμενα των Γ. Ψυχάρη, Κ. Παλαμά, Αλ. Παπαδιαμάντη, Π. Γιαννόπουλου, I. Δραγούμη, Γ. Θεοτοκά, Γ. Σεφέρη, Οδ. Ελύτη και Γ. Ρίτσου, που έχουν επίκεντρό τους τον "λαό" και την "εθνική" του ταυτότητα, ανατέμνοντας την πολιτισμική εθνικολαϊκή συνθήκη που αυτοί εγκαθιδρύουν. Και η οποία βρίσκεται σε ευθεία σύγκρουση με την πολιτισμική και πολιτική νεωτερικότητα. 

Ένα βι­βλίο που μας βο­η­θάει να κα­τα­νο­ή­σου­με τους βα­θύ­τε­ρους λό­γους για την κοι­νω­νι­κή υπο­στή­ρι­ξη προς τα εθνι­κο­λα­ϊ­κι­στι­κά κόμ­μα­τα. Γραμ­μέ­νο από δύο ειδι­κούς στη με­λέ­τη αυτών των φαι­νο­μέ­νων, έκα­νε ιδι­αί­τε­ρη αίσθη­ση, πα­γκο­σμί­ως, με την ολι­στι­κή και ισορ­ρο­πη­μέ­νη προ­σέγ­γι­σή του. Οι συγ­γρα­φείς ανα­λύ­ουν τέσ­σε­ρις κομ­βι­κές έν­νοι­ες: Δυ­σπι­στία, κα­τα­στρο­φή, στέ­ρη­ση, απο­ευ­θυ­γράμ­μι­ση. –Η δυ­σπι­στία προς τους πο­λι­τι­κούς και τους θε­σμούς δη­μι­ουρ­γεί την αίσθη­ση με­τα­ξύ πολ­λών πο­λι­τών ότι δεν έχουν πλέ­ον φω­νή στην εθνι­κή συ­ζή­τη­ση. –Η με­τα­νά­στευ­ση και η υπερ­βο­λι­κή εθνο­τι­κή αλ­λοί­ω­ση συμ­βάλ­λουν στη δη­μι­ουρ­γία έντο­νου φό­βου για την πι­θα­νή κα­τα­στρο­φή των κοι­νο­τή­των κα­θώς και της ιστο­ρι­κής ταυ­τό­τη­τας και των κα­θι­ε­ρω­μέ­νων τρό­πων ζω­ής της εθνι­κής ομά­δας. –Οι πα­γκο­σμι­ο­ποι­η­μέ­νες οικο­νο­μί­ες έχουν προ­κα­λέ­σει έντο­να συ­ναι­σθή­μα­τα αυτού που οι ψυ­χο­λό­γοι απο­κα­λούν σχε­τι­κή στέ­ρη­ση ως απο­τέ­λε­σμα των αυξα­νό­με­νων ανι­σο­τή­των εισο­δή­μα­τος και πλού­του στη Δύ­ση και απώ­λεια της πί­στης σε ένα κα­λύ­τε­ρο μέλ­λον. –Η απο­δυ­νά­μω­ση των δε­σμών με­τα­ξύ των πα­ρα­δο­σι­α­κών κυ­ρί­αρ­χων πο­λι­τι­κών κομ­μά­των και του λαού, είναι αυτό που απο­κα­λεί­ται απο­ευ­θυ­γράμ­μι­ση. …Επι­δι­ώ­κου­με να επι­κε­ντρω­θού­με στις μα­κρο­χρό­νι­ες αιτί­ες της ανό­δου του εθνι­κο­λα­ϊ­κι­σμού με έναν τρό­πο που δεί­χνει εν­συ­ναί­σθη­ση αλ­λά όχι απα­ραί­τη­τα συ­μπά­θεια. Αυτό είναι κά­τι που λεί­πει πραγ­μα­τι­κά από μια επι­στη­μο­νι­κή βι­βλι­ο­γρα­φία που συ­νή­θως κα­τα­δι­κά­ζει όχι μό­νο συ­γκε­κρι­μέ­νους πο­λι­τι­κούς, όπως ο Τραμπ, αλ­λά και τον λα­ϊ­κι­σμό γε­νι­κό­τε­ρα. Το επι­χεί­ρη­μά μας υπο­νοεί ότι η προ­σέγ­γι­σή μας προ­σφέ­ρει μια κα­λύ­τε­ρη κα­τα­νό­η­ση των ση­μα­ντι­κών αλ­λα­γών που απαι­τού­νται για να αντι­με­τω­πι­στούν οι πολ­λα­πλές αιτι­ά­σεις που χα­ρα­κτη­ρί­ζουν τώ­ρα ένα ση­μα­ντι­κό τμή­μα της κοι­νής γνώ­μης στις φι­λε­λεύ­θε­ρες δη­μο­κρα­τί­ες…

Κατά τη διάρκεια των ταραγμένων χρόνων του Εθνικού Διχασμού η Σκόπελος αποτέλεσε τόπο εκτοπισμού των περισσοτέρων μελών των φιλοβασιλικών κυβερνήσεων. Σπ. Λάμπρος, Λίνα Λάμπρου-Τσαλδάρη, Παν. Τσαλδάρης, Ι. Ράλλης, Ζαΐρα Θεοτόκη-Ράλλη, Ευγ. Ζαλοκώστας, Γ. Μπαλτατζής, Κ. Κουμουνδούρος, Νικ. Τριανταφυλλάκος, Σπ. Στάης, Γ. Α. Βλάχος, Ίων Δραγούμης είναι μερικά από τα «ηχηρά» ονόματα εκείνης της εποχής που εκτοπίστηκαν στη Σκόπελο. Ο Γ. A. Βλάχος γράφει ότι στην παραλία του νησιού «ένα ολόκληρο Υπουργικό Συμβούλιο συνεδριάζει κάτω από έναν πλάτανο». Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου γίνεται προσπάθεια να φωτιστεί μια πτυχή της νεότερης ιστορίας της Ελλάδος με στοιχεία που αντλήθηκαν από τον Τύπο της εποχής, τα αρχεία δημοσίων υπηρεσιών, τα ημερολόγια και τα απομνημονεύματα κάποιων από τους εξόριστους, τις γραπτές και προφορικές μαρτυρίες Σκοπελιτών και τα λευκώματα κοριτσιών του νησιού, συνήθεια της «ανώτερης» κοινωνικής τάξης. Προβάλλονται ανάγλυφα πολιτικές ενέργειες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα ιστορία της Ελλάδας, έρωτες, μίση, πάθη, η καθημερινότητα των εκτο­πισμένων, τα ήθη και οι συνήθειες της αστικής τάξης, στην οποία ανήκουν. Το βιβλίο εμπλουτίζεται με φωτογραφίες της εποχής, επιστολές, λευκώματα καθώς και τις Αναμνήσεις Εξορίας του Γ. Α. Βλάχου.

Όταν χειμωνιάζει, το νησί ερημώνει και οι περισσότεροι γυρίζουν σε κάποια μεγάλη πόλη. Ένα σκυλάκι που ζει στο νησί δεν το αντέχει αυτό και ψάχνει να κάνει νέους φίλους. Όποιον συναντήσει, προσπαθεί να τον προσεγγίσει, αλλά όχι τόσο πετυχημένα. Δεν είναι οι κατάλληλοι φίλοι γι αυτόν ή ίσως δεν είναι ο κατάλληλος φίλος γι αυτούς. Εκεί που έχει χάσει κάθε ελπίδα και σταματάει κάθε προσπάθεια, συμβαίνει κάτι απρόοπτο, που θα αλλάξει όλη του τη ζωή!

Ένα παραμύθι για την φιλία και τη φιλοζωΐα, βασισμένο στον Κόπολας, ένα μαύρο σκυλάκι, που γεννήθηκε και ζει στην Άνδρο.